Swiadek Jezusa. Homo meditans, XXV

W liście apostolskim Novo millennio ineunte Ojciec Święty Jan Paweł II pisze, iż tego dziedzictwa, jakim jest współczesne świadectwo żywej wiary, nie wolno roztrwonić, ale trzeba je uczynić przedmiotem nieustającego dziękczynienia i wytrwałego naśladowania (nr 2). Kierując się tym przesłaniem, Instytut Teologii Duchowości KUL w dniach 21-22 XI 2003 r. zorganizował ogólnopolską sesję naukową w ramach XXVIII Dni Duchowości nt. Świadek Jezusa. Jej celem było ukazanie postaw duchowych autentycznych świadków wiary, wśród których na szczególną uwagę zasługują męczennicy. Śmierć męczenników zawsze była i jest najwymowniejszym świadectwem wiary w Jezusa Chrystusa – świadectwem, które ma moc budzenia wiary u innych. Nie bez racji greckie i łacińskie słowo martyr” oznacza zarówno męczennika, jak i świadka. Świadectwo może być dawane Chrystusowi przez ofiarę z życia: ofiarę krwawą – przez męczeństwo i ofiarę codziennego trudu, by pozostać wiernym swemu powołaniu. W naszych czasach, gdy wciąż nie brak nowych męczenników, świadectwo wiary jest czymś niezwykle cennym. Świat współczesny chętniej słucha świadków aniżeli nauczycieli, a jeśli słucha nauczycieli, to dlatego, że są świadkami” (adhortacja Evangelii nuntiandi, nr 41).